Piękne słoneczne popołudnie 3 lipca 2015 r. rozbrzmiało w strażnicy OSP Długa Kościelna chwytającymi za serce utworami z repertuaru Anny German. Atmosfera wypełniała się śpiewem i zapachem róż, które z okazji imienin Haliny prezentowały się niezwykle okazale.

To już piaty raz w Halinowie władze gminne wraz z Gminnym Centrum Kultury organizowały imprezę kulturalną pt.: „Imieniny Haliny w Halinowie”. Tym razem dzięki uprzejmości Pana Mirosława Lesińskiego oraz zarządu OSP Długa Kościelna impreza ta odbyła się w nowo otwartej sali bankietowej na piętrze, dopiero co oddanego do użytku budynku OSP. Urząd Miejski w Halinowie rozesłał zaproszenia do wszystkich pań o imieniu Halina z terenu Gminy Halinów. Na zaproszenie odpowiedziało ponad 100 osób. Dla tych którzy przybyli przyszykowano niezwykły koncert „Echa Miłości” wspomnienie o Annie German, który wykonała Beata Marczewska. Dla gości przygotowany został słodki poczęstunek oraz lampka wina. Burmistrz Adam Ciszkowski przywitał zgromadzonych gości i przybliżył rys historyczny, genezę obchodzonego święta. Po koncercie Burmistrz wraz z Dyrektorem GCK Dariuszem Kowalczykiem wręczyli kwiaty każdej z przybyłych na uroczystość pań – jak powiedział Adam Ciszkowski „tego dnia w Halinowie każda kobieta ma prawo dostać kwiat, bo jest to nie tylko święto Haliny, ale również wszystkich pań”

Chcemy również i wam drodzy czytelnicy przekazać kilka słów na temat nazwy Halinów i okoliczności w jakich zaistniała w przestrzeni administracyjnej.

Halina to imię, które powstało z imienia Helena, a pochodzi z języka greckiego i oznacza blask, jasność, pochodnię. Taką definicję czytamy w wielu słownikach i popularnych w internecie „księgach imion”. To piękne kobiece imię dało podstawę nazwy miejscowości Halinów, jakie były tego podstawy, która Halina była inspiracją i kiedy?

Odpowiedź możemy znaleźć przeglądając stare dokumenty czy gazety. I tak najwcześniejszą znaną nam wzmianką o funkcjonującej już nazwie Halinów znajdujemy w wycinku, który przysłał do nas Pan Andrzej Konowrocki – lokalny pasjonata historii, a wyszukał Pan Robert Skorupa z Dębego Wielkiego. W Kurierze Warszawskim z 30 kwietnia 1900 roku czytamy: „Z zaprowadzeniem nowego letniego rozkładu jazdy na kolejach nadwiślańskich, wszystkie pociągi osobowe, z wyjątkiem kurierskich i pośpiesznych, będą się zatrzymywały na nowo otworzonym przystanku na 21 wiorście od Warszawy odnogi brzeskiej, nazwanym Halinów. Przystanek ten otwarto dzięki zabiegom właściciela majątku Długa Kościelna, p. Juszczyńskiego”. Ta wzmianka pozwala nam usytuować czas w jakim nazwa Halinów zaczęła funkcjonować, tym samym mamy pewność, że w 1900 roku była już w powszechnym użyciu. Aby dociec jak doszło do utworzenia przystanku kolejowego o nazwie Halinów należy sięgnąć głębiej w dzieje jednej z najstarszych miejscowości w obecnej Gminie Halinów. Historia ta jest nieodzownie związana z Dworem w Długiej Kościelnej, który należał do rodziny Kuszkowskich. Stanisław Kuszkowski miał dziewięcioro dzieci. Jeden z jego synów, Ludwik otrzymał w spadku ziemię i dwór. Ożenił się z młodą i piękną dziewczyną, Kazimierą z Aquilinów. Z tego związku urodziło się dwoje dzieci: Halina i Stefania (Halina urodziła się 8 sierpnia 1879 roku). Niedługo jednak, Ludwik Kuszkowski zmarł na serce, a Kazimiera została wdową mając 22 lata i dwójkę dzieci na wychowaniu. Od tego momentu ona tytułowana była „dziedziczką Długiej Kościelnej”. Rodzina dość szybko wydała młodą wdowę ponownie za mąż. Jej drugim mężem, a zarazem mieszkańcem dworu w Długiej Kościelnej stał się Stanisław Juszczyński. Z tego związku nie zrodziło się potomstwo, jednak Juszczyński był bardzo przywiązany do przybranych córek, Stefanii i Haliny. Gdy przez dobra majątku Długa Kościelna miała przechodzić linia kolejowa i zaplanowano w tym rejonie stację, poproszono Juszczyńskiego o zaproponowanie jej nazwy. Na cześć młodszej z córek, Haliny, nazwał tę stację Halinowem.

(Źródło: Wspomnienia Maria Widerszal-Bazyl w: Dziumak Ewa, Raciborska Maria, Halinów dawniej Skruda, wyd. Zagroda J. S. Roszkowscy, Halinów 2008, str. 46 – 53).

Oprac. Łukasz Bogucki, GCK